Ποια σημαία;

Σήμερα είναι η 1η Απριλίου. Ημέρα έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων έναντι των αποικιοκρατών Άγγλων. 

Και νιώθω μια χαρά και περηφάνια, γιατί αγαπώ αυτό το νησί. Και θέλω να κάνω ένα απλό στόρυ στο ίνστα με μια φωτογραφία όπου είναι μια γιαγιά η οποία ανεμίζει την κυπριακή σημαία στο κατώφλι του σπιτιού της.

Και διστάζω. Νιώθω φόβο. Ότι κάποιος θα μου την πει.

Και αναρωτιέμαι. Μόλις 1 εβδομάδα πριν σύσσωμος ο ελληνισμός περήφανα γιόρτασε την 25η Μαρτίου, χωρίς ενοχές, αλλά με υπέρμετρη υπερηφάνεια. Γιατί παρόλα τα σκάνδαλα και τα πολιτικά κόπρανα των ημερών μας, η ελευθερία του ανθρώπου είναι αξία ανώτερη.

Και θέλω και εγώ σήμερα να διαλαλήσω ότι γιορτάζουμε. Γιατί όμως φοβάμαι; Γιατί διστάζω;

Πολλοί οι λόγοι...

Πριν την ανακήρυξη της δημοκρατίας το 60, δεν υπήρχε κυπριακή σημαία. Όλοι ανέμιζαν τις ελληνικές. Γιατί άλλωστε είμαστε/αν Έλληνες της Κύπρου. Ήτοι, Έλληνες που ζουν στην Κύπρο. Ανέκαθεν αυτό ήταν. Και οι Κύπριοι αγωνιστές του 55-59 μ' αυτή την ιδεολογία πολεμούσαν. Και τα κατάφεραν.

Μετά δημιουργείται η κυπριακή δημοκρατία. Δεν θα αναφερθώ στα γεγονότα, γιατί αυτά είναι για άλλου είδους μπλογκ! Και εκεί ξεκινά η σύγχυση. 

Σήμερα παρατηρώ ότι όλοι μας πάσχουμε από πολλαπλά σύνδρομα ταυτότητας και ενοχών.

Είμαι Έλληνας; δηλαδή Έλληνας που ζω στην Κύπρο, αντί στην Χίο, Κρήτη, Ζάκυνθο;

Είμαι Ελληνοκύπριος; δηλαδή Κύπριος ελληνικών καταβολών, γλώσσας, θρησκείας;

Είμαι Κύπριος; δηλαδή ανεξαρτήτου καταβολών, γλώσσας, θρησκείας, που απλά ζω εδώ;

Είμαι απλά Ευρωπαίος;

Είμαι απλά μεσογειακός;

Και άρα ποια σημαία πρέπει ν' ανεμίζω; 

Την ελληνική; άρα είμαι Έλληνας, Ελληνοκύπριος; και άρα αρνούμαι την ύπαρξη της κ.δ;

Την κυπριακή; άρα είμαι σκέτο Κύπριος αρνούμενος την σχέση με την Ελλάδα;

και το μπέρδεμα μεγαλώνει...

Γιατί αν ρωτήσεις τον κόσμο στον δρόμο θα λάβεις όλες τις παραπάνω απαντήσεις.

Ένα dna test που έκανα από περιέργεια, κατέδειξε ακριβώς τα συστατικά που κάνουν την Κύπρο. Ότι είναι ένα νησί ανάμεσα σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Από όλες τις απόψεις. Έτσι ακριβώς φαινόταν και στο τεστ μου. Είμαι μισός μισός γενετικά. Άρα αυτό τι με κάνει; λιγότερο ή περισσότερο τι;

Επίσης μας διακατέχει μια ντροπή προς οτιδήποτε κυπριακό (όχι όλους). Ακούμε παραδοσιακή μουσική και βγάζουμε φλύκταινες. Ακούμε πιο βαριά κυπριακά και ξιπαζόμαστε.

Και ζηλεύω την Κρήτη. Που είναι τόσο περήφανη για την ντοπιολαλιά της, τη μουσική της, τους χορούς της, και νιώθω τόση ταύτιση και χαρά μαζί της όταν έρχομαι σ' επαφή μ' ότιδήποτε Κρητικό.

Γιατί να μην είμαστε και εμείς τόσο περήφανοι;;

Μην με παρεξηγήσετε. Το ξέρω ότι γενικοποιώ διάφορες έννοιες και καταστάσεις και ότι όλοι δεν είμαστε το ίδιο. Ωστόσο γράφω κάποια πράγματα που όλοι μας πιστεύω είτε νιώσαμε, είτε παρατηρήσαμε σε άλλους.

Τελικά το στόρυ το ανέβασα. Η σημαία ανεμίζει...

Λευκωσία, Πέμπτη 1η Απριλίου 2021 

09:00 π.μ  15°