Muere en mis labios.
Nace en mis ojos.
De mi cuerpo brotan imagenes: bebe en esas aguas y recuerda lo que olvidaste al nacer.
Soy la herida que no cicatriza, la pequeña piedra solar: si me rozas, el mundo se incendia.
Toma mi collar de lagrimas.
Toma mi collar de lagrimas.
Te espero en ese lado del tiempo en donde la luz inaugura un reinado dichoso: el pacto de los gemelos
enemigos, del agua que escapa entre los dedos de hielo, petrificado como un rey en su orgullo.
enemigos, del agua que escapa entre los dedos de hielo, petrificado como un rey en su orgullo.
Alli abrirás mi cuerpo en dos, para leer las letras de tu destino.
Fragmento de “Mariposa de Obsidiana”, Octavio Paz.
Fragmento de “Mariposa de Obsidiana”, Octavio Paz.
---------------------------------------------------------------------
Καίει, πέφτει επάνω μου: είμαι ο λάκκος του ζωντανού ασβέστη που θεραπεύει τα κόκκαλα της θλίψης του.
Πεθαίνει στα χείλη μου.
Γιεννιέται στα μάτια μου.
Από το σώμα μου ξεπηδούν εικόνες: πιες σε αυτά τα νερά και θυμήσου αυτό που ξέχασες στη γέννηση.
Είμαι η πληγή που δεν γιατρεύεται, ένα λιθαράκι του ήλιου: αν με χαϊδέψεις, ο κόσμος φλέγεται.
Πάρε το περιδέραιο δακρύων μου.
Σε περιμένω σ' αυτή την πλευρά του χρόνου όπου το φως εγκαινιάζει μια μακάρια βασιλεία: τη συμφωνία των διδύμων εχθρών, του νερού που δραπετεύει από τα παγωμένα δάκτυλα, πετρωμένο σαν ένας περήφανος βασιλιάς.
Εκεί θ' ανοίξεις το κορμί μου στα δυο, για να διαβάσεις τα γράμματα του προορισμού σου.
Απόσπασμα από την "Πεταλούδα Οψιδιανιού", του Οκτάβιο Πάζ.