Έχετε συνειδητοποιήσει ότι η πραγματικότητα, η κάθε πραγματικότητα, είναι απλά διαφορετικοί τρόποι αντίληψης του ανθρώπινου νου;
Δηλαδή η τρέχουσα δική μου πραγματικότητα δεν είναι η δική σας, και επίσης ούτε και η δική μου 1 ώρα μετά. Τι ορίζει μια "πραγματικότητα";
Ξυπνάω το πρωί, όντας ακόμα στην άνεση του κρεβατιού, και για μερικές στιγμές απολαμβάνω αυτή την κατάσταση. Αυτό είναι πριν οι σκέψεις του εγκεφάλου ξεκινήσουν να τον βομβαρδίζουν και να παράγουν διάφορα συναισθήματα, όπως άγχους, υποχρεώσεων, τετελεσμένων κλπ... Προς το παρόν λειτουργούν μόνο οι αισθήσεις, το ένστικτο. Αυτή είναι μια πραγματικότητα.
Έπειτα, ενεργοποιείται το κέντρο σκέψεων. Ο εγκέφαλος, αγουροξυπνημένος ακόμη επέρχεται σε κορεσμό διαχείρισης τους. Είναι πολλές οι σκέψεις, με τυχαία σειρά. Αυτόματα ενεργοποιείται ένα σύστημα αντιδράσεων. Των συναισθημάτων. Για λίγες στιγμές βρίσκεσαι στο έλεος των τυχαίων σκέψεων και επαναστατημένων συναισθημάτων. Άλλη πραγματικότητα.
Στιγμές μετά, αφού φροντίσω τις γάτες, βρίσκομαι με μια κούπα καφέ στο χέρι. Υπό το απαλό φως του ήλιου. Με τις γλυκιές μυρωδιές των λεμονανθών, που η χθεσινή βροχή δεν τους έριξε κάτω. Με τις μακρινές φωνές και ήχους του περιβάλλοντος. Θα 'λεγε κανείς ότι βρίσκομαι σε μια μικρή εκστασιακή κατάσταση που ο χρόνος δεν υφίσταται, παρά μόνο οι αισθήσεις σε πλήρη λειτουργία. Αυτή είναι άλλη πραγματικότητα.
Έπειτα, βρίσκομαι έμπροσθεν του υπολογιστή, στο προσωρινό γραφείο στο σπίτι. Μπαίνω σε μια κατάσταση ανάλυσης, λογικής, προγράμματος, μηχανικών κινήσεων και διαδικασιών. Ταυτοχρόνως παράγονται και τα αντίστοιχα συναισθήματα. Φόβου, άγχους, απελπισίας, επιτυχίας, ικανοποίησης. Αυτή είναι μια άλλη πραγματικότητα.
Όπως βλέπετε η πραγματικότητα είναι διαφορετική ανά πάσα στιγμή. Ορίζεται από διάφορους παράγοντες και κριτήρια. Η πραγματικότητα μου του πρωινού δεν υφίσταται τώρα...άρα υφίστατω πραγματικά ποτέ;
Πώς ξεχωρίζω κάτι ότι είναι "πραγματικό" και δεν είναι αποκύημα των σκέψεων μου ή των συναισθημάτων μου; Μπορώ να βασιστώ σε κρύα γεγονότα; Όμως και αυτά δεν είναι η "πραγματικότητα" κάποιων άλλων παραγόντων;
Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε παρόντες ανά πάσα στιγμή. Να μπορούμε να ξεχωρίσουμε ότι αυτό τώρα είναι μια σκέψη προσωρινή, ένα συναίσθημα, κάτι φευγαλέο. Να αναγνωρίζουμε ότι η δεδομένη σκέψη, συναίσθημα θα κάνει τον κύκλο της, θα περάσει από πάνω μας και θα είμαστε ξανά στην "κανονική" μας κατάσταση. Να τα καλωσορίσουμε, να τα αφήσουμε να εκδηλωθούν, και μετά να σβήσουν.
Να είμαστε υπεράνω των προσωρινών αυτών καταστάσεων ώστε να μπορέσουμε να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα. Όποια κι αν είναι αυτή για τον καθένα. Να απολαμβάνουμε το κάθε λεπτό ζωής.
Γιατί πέρα από τη μηχανική λειτουργία του κορμιού μας, έχουμε και μια ψυχή ανώτερη και ικανή για τα πάντα! Αυτή πρέπει να έχει πάντα προτεραιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου